Τρίτη 29 Μαΐου 2007

Δίδυμες μέρες (καθ'οδόν σφαίρες)

Καθ’ οδόν καθρεφτίζονται μέρες
μ’ ένα τζιν κι ένα μαύρο μακό
αλητεύουν δυο δίδυμες σφαίρες
μεθυσμένες, να κάνουν κακό.

Γεννημένα στο χώμα τα πάθη
τα μισά της μισής μου ζωής
τί γυρεύεις στο νου μου ακόμα;…
τώρα αν φύγεις, μπορεί να σωθείς.


ain't no sunshine

ain't no sunshine

Δευτέρα 28 Μαΐου 2007

Πορφυρές Σεισμογραφίες -Ι-

''Μου λείπει μισός Ήλιος.
Σαν κοιταχτείς στης πρωινής ματιάς της τον καθρέφτη,θα τον βρεις.
Να του πεις να γυρίσει.
Τον χρειάζομαι.
Αιμορραγώ.
Εγώ. Η Γη. Σου.
Αίμα. Ανάμνηση αρχέγονης Θάλασσας μέσα μου.
Ζωογόνα.
Ελπιδοφόρα.
Φωτιά θανάτου κυλά. Το μέσα μου ξανά τυλίγει το έξω μου.

Πορφύρα και Λάβα.
Ο Εγκέλαδος ξύπνησε πάλι.Μόλις αποκοίμισα στα σπλάχνα μου εκείνο το κορίτσι.

Ταράξατε τους κύκλους Του. Ξανά.
Δεν γράφω. Όχι. Δεν γράφω.
Τώρα σεισμογραφώ.
Αιμορραγούσα…
αναμνήσεις αρχέγονης Θάλασσας μέσα μου,

εγώ η Γη,

για άλλους Γκρέτα.- ''

Ε.Μ.

Mιλώ -II- (με μυρωδιές)

-καλησπέρα

-γεια..μήπως ενοχλώ;

-όχι, δεν ενοχλείς. απλά δε θα μείνω για πολύ.

-…

-μαγαζί βλέπεις σε λίγο…

-δεν πειράζει. ένα γεια ήθελα να σου πω.

-να’ σαι καλά.

-να’ μαι …

-τι λέει ο Βορράς;

-τι να πει; Βορράς… αυτό από μόνο του λέει πολλά. εσείς εκεί; μυρίσατε τις πορτοκαλιές;

-θα σου ‘λεγα Νοτιάς, αλλά είναι προβλέψιμο. τις μυρίσαμε.

-και;

-δεν έχει και… η μυρωδιά πλανιέται κάθε Απριλομάη…

-ομόρφυνε η ζωή σας; φέραν τις ελπίδες και τις προσδοκίες κοντύτερα;

-όπως κάθε χρόνο.

-ευλογημένη η γη που τέτοια δώρα κάνει.

-ελπίδες…προσδοκίες… αυτές έρχονται και άνευ μυρωδιάς πορτοκαλιάς…

απλά όλα είναι μες στο μυαλό.

-εσύ με την υγεία σου είσαι καλά;

-εντάξει πάει. κάνω κάτι σχήματα για μια εστιούλα..αλλά καλά πάει…ο Θαλασσινός τι λέει; να το αγοράσω;

-ναι.. ‘’να ξεγελιέσαι πως υπάρχει αθανασία’’…


Κυριακή 27 Μαΐου 2007

Μιλώ -I- (με κραυγές)

-και γιατί δε μιλάς;

-μιλώ.

-παιδιόθεν…

-από βρέφος. με κραυγές.

-καταντά γελοίο να παριστάνουμε τους χαζούς, δεν το βλέπεις;

-δεν παριστάνω τον χαζό.

-αλλά;

-δεν έχει αλλά! δεν πα-ρι-στά-νω τον χα-ζό!

-μάλιστα. καλά.




''. . . Φ ε υ γ ι ό . . .'' (Οι Συμπληγάδες πάλι το 'βαλαν στη μέση...)


Της ερημιάς μου το αβάσταχτο φευγιό
δε βρήκε τόπο στεριανό για να χωρέσει
τρέχει ασθμαίνοντας σε δήθεν τελικούς
οι Συμπληγάδες πάλι το ‘βαλαν στη μέση…

Τη χιλιομέτρησε τη γη απανωτά
-και στο φινάλε δανεικά του τα χρεώνει...-
Οι νυχτωμένες Κυριακές στην εθνική
το ‘παν..''Ποτέ δεν έλιωσε μια λέξη τόσο χιόνι!''

Συκοφαντήθηκε αναίσχυντα, φθηνά
κι ο Άγιος Μάρτιος αυτόμολος ετάχθη
στους εφιάλτες με τους δαίμονες μαζί,
φύλλα πορείας που τιγκάρανε στα λάθη.

Οι Συμπληγάδες δεν ξανάνοιξαν ποτέ
τρελό κι αδέσποτο φευγιό, ναυαγισμένο...
μονάχα χίμαιρες τα όνειρα κι εγώ
αλαφροΐσκιωτη…τη Γκρέτα περιμένω…

Οι Συμπληγάδες δεν ξανάνοιξαν ποτέ…