-και γιατί δε μιλάς;
-μιλώ.
-παιδιόθεν…
-από βρέφος. με κραυγές.
-καταντά γελοίο να παριστάνουμε τους χαζούς, δεν το βλέπεις;
-δεν παριστάνω τον χαζό.
-αλλά;
-δεν έχει αλλά! δεν πα-ρι-στά-νω τον χα-ζό!
-μάλιστα. καλά.
Είμαι καράβι από χαρτί στα χεριά μ'έχει ένα παιδί στου κόσμου την πλημμύρα... κι αναρρωτιέμαι τι θα πει αυτό το αχ και το γιατί, τι να μου γράφει η μοίρα... (Δ.Ζ.)
2 σχόλια:
Σιδεροκέφαλη!
Σ' αυτό το ντέκ, δεν έχει συντονιστές.
Και επιβάτες, αυτούς που για τον λόγο του, ο καθένας, μπουκάρησε.
Άλλος απ' την σκάλα, άλλος απ' τον καταπέλτη, άλλον τον τραβήξανε με σκοινί, άλλος είδε απλά το σωσίβιο και είπε να πιαστεί.
Και το καλύτερο:
Μπορείς να κάνεις ότι θες στο δικό σου τρεχαντήρι.
Να κλάψεις, να φωνάξεις, να γελάσεις, να τσιρίξεις, να σιωπήσεις.
Μέχρι που μπορείς να μιλήσεις με κραυγές και αρώματα.
Ένα μπουκαλάκι με άρωματα για την καθέλκυση, απο μένα, αντί της καθιερωμένης σαμπάνιας.
Καλά ταξίδια, στο νεοφώτιστό σου.
Κι αν ζαλιστείς στην πορεία, κερνάω γρανίτα σταλακτίτη και φωτιά στη σπηλιά.
Καλοτάξιδο!
...σάλτα Ανθρακορύχε! σάλτα και φύγαμε! και για σπηλαιολογίες έχουμε καιρό και για τρεχαντηροτάξιδα και για όλα! μόνο να 'μαστε καλά! καλώς σας βρήκα! πρόσω ολοταχώς!
Δημοσίευση σχολίου