Σαν κοιταχτείς στης πρωινής ματιάς της τον καθρέφτη,θα τον βρεις.
Να του πεις να γυρίσει.
Τον χρειάζομαι.
Αιμορραγώ.
Εγώ. Η Γη. Σου.
Αίμα. Ανάμνηση αρχέγονης Θάλασσας μέσα μου.
Ζωογόνα.
Ελπιδοφόρα.
Φωτιά θανάτου κυλά. Το μέσα μου ξανά τυλίγει το έξω μου.
Πορφύρα και Λάβα.
Ο Εγκέλαδος ξύπνησε πάλι.Μόλις αποκοίμισα στα σπλάχνα μου εκείνο το κορίτσι.
Ταράξατε τους κύκλους Του. Ξανά.
Δεν γράφω. Όχι. Δεν γράφω.
Τώρα σεισμογραφώ.
Αιμορραγούσα…
αναμνήσεις αρχέγονης Θάλασσας μέσα μου,
εγώ η Γη,
για άλλους Γκρέτα.- ''
Ε.Μ.
|
2 σχόλια:
Όντως, δεν γράφεις Ευτυχία... "Σεισμογραφείς" όπως το λες και μας ταρακουνάς!!! Ιδιαίτερης ποιότητας κι ευαισθησίας η γραφή σου μου αρέσει πολύ και την αισθάνομαι!!! Να έχεις μια όμορφη μέρα...
να σαι καλά Δημήτρη... καλό απόγευμα πια...
Δημοσίευση σχολίου