Είμαι καράβι από χαρτί στα χεριά μ'έχει ένα παιδί στου κόσμου την πλημμύρα... κι αναρρωτιέμαι τι θα πει αυτό το αχ και το γιατί, τι να μου γράφει η μοίρα... (Δ.Ζ.)
Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2009
Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2009
Μιλώ -XII- (για μήλα)
Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2009
πλήρης
αυτό την απασχολούσε τελικά. κι ας προσπαθούσε μάταια να πείσει τον εαυτό της για το αντίθετο. σήμερα το συνειδητοποίησε. πως τελικά αυτό που ψάχνει να ανακαλύψει είναι σε ποιανού τη μνήμη ζει. όχι ποιός την έχει στη μνήμη του. νοιάζεται και αναζητά εκείνους που της επιτρέπουν να ζει μέσα στη μνήμη τους. εκεί να ξυπνάει, να γελάει, να κλαίει, να τραγουδάει και να σιωπά.
πόσοι έχουν χώρο στη μνήμη τους για άλλους; πόσοι ξέρουν να διαγράφουν δικά τους αρχεία για να δώσουν χώρο σε άλλους; και γιατί να το κάνουν;
εκεί είναι λοιπόν το πρόβλημα.
ότι των περισσοτέρων η μνήμη είναι πλήρης από αυτάρεσκες δημοσιεύσεις.
πόσοι έχουν χώρο στη μνήμη τους για άλλους; πόσοι ξέρουν να διαγράφουν δικά τους αρχεία για να δώσουν χώρο σε άλλους; και γιατί να το κάνουν;
εκεί είναι λοιπόν το πρόβλημα.
ότι των περισσοτέρων η μνήμη είναι πλήρης από αυτάρεσκες δημοσιεύσεις.
Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009
Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2009
Δεν είναι αυτός που θες
Δεν βάζει λέξεις στα τραγούδια
ούτε ανάσες μες τα λόγια
γεμίζει η γλώσσα του με χνούδια
σαν δε διαβάζει απ' αναλόγια...
Δεν είναι εκείνος που ακους
ούτε κι ο άλλος που δε βλέπεις
δεν είν΄ της μελωδίας νους
ούτε των στίχων ο καθρέφτης...
Μόνη σου πρέπει να τον ψάξεις
δε θα σου πω εγώ ποιός είναι
μες τα fm σε όλες τις πράξεις
στις έντεκα, αέρας γίνε...
Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2009
Μιλώ -XI- (για όσα είσαι)
Είσαι η μνήμη και η λήθη μου.
Είσαι μια στιγμή γεμάτη τίποτα σε ένα τίποτα γεμάτο στιγμές.
Αυτό είσαι.
Τα ανυπόδητα πόδια μου όταν χιονίζει.
Το ξέσκεπο κεφάλι μου τον Αύγουστο.
Το κάρβουνο στα μάτια μου και στα μαλλιά μου είσαι.
Κι η στάχτη στο τζάκι μου είσαι.
Αυτό είσαι.
Ένας διαρκώς μεταβαλλόμενος ρυθμός στη μονότονη νύχτα μου είσαι.
Η νύχτα μου είσαι.
Ο καφές που δεν ήπια είσαι.
Τα γάντια μου είσαι. Το μαγιώ μου είσαι.
Η ταρσοραφή των ματιών μου είσαι.
Το πρόγραμμα των εξετάσεων είσαι.
Κι οι σημειώσεις μου είσαι. Και το χαρτί που τώρα γράφω είσαι.
Μόνο ο άνθρωπός μου δεν είσαι.
Είσαι μια στιγμή γεμάτη τίποτα σε ένα τίποτα γεμάτο στιγμές.
Αυτό είσαι.
Τα ανυπόδητα πόδια μου όταν χιονίζει.
Το ξέσκεπο κεφάλι μου τον Αύγουστο.
Το κάρβουνο στα μάτια μου και στα μαλλιά μου είσαι.
Κι η στάχτη στο τζάκι μου είσαι.
Αυτό είσαι.
Ένας διαρκώς μεταβαλλόμενος ρυθμός στη μονότονη νύχτα μου είσαι.
Η νύχτα μου είσαι.
Ο καφές που δεν ήπια είσαι.
Τα γάντια μου είσαι. Το μαγιώ μου είσαι.
Η ταρσοραφή των ματιών μου είσαι.
Το πρόγραμμα των εξετάσεων είσαι.
Κι οι σημειώσεις μου είσαι. Και το χαρτί που τώρα γράφω είσαι.
Μόνο ο άνθρωπός μου δεν είσαι.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
-
-Ξέρεις πόσο καιρό έχω να πετάξω καινούργιο φυλλαράκι; Πολύ... Καλό χώμα έχω, στον ήλιο βγαίνω, με σκάβω μονίμως γύρω-γύρω και μέσα-μέσα... ...
-
Μπερντέδες και ντέφια σε κλίμα ρετρό τρελάθηκε ο έρως, του λείπει το ρο την Άνοιξη ψάχνει κρυφά να της πει τη νύχτα να μην κοιμηθεί… ...