Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2008

η βροχή

βρεγμένος ως το κόκκαλο και στεγνός ως την ψυχή, μάζεψε όση δύναμη είχε και στάθηκε στα πόδια του. λασπωμένο το παντελόνι , τα παπούτσια του να στάζουν και το τζάκετ που πήρε για την ψύχρα έχασκε πάνω στους ώμους του σαν δανεικό, ανίκανο να τον προστατέψει από τη βροχή. για ένα περίπατο βγήκε και κατέληξε να σκορπά από δω κι από κει το μυαλό του, τις σκέψεις του μη μπορώντας να βάλει τα πράγματα σε μια σειρά. έτσι είχε μάθει από μικρός. ο πατέρας του έτσι του μαθε. ''να βάζεις τα πράγματα σε σειρά για να βρίσκεις την άκρη και να λύνεις το πρόβλημα...''. έτσι του λεγε. κι εκείνος έτσι εκανε. μα τον πρόλαβε η βροχή. πάντα αυτό συνεβαινε. αυτή η πουτάνα η βροχή...αυτή έφταιγε για τα άλυτα προβλήματά του.

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2008

-φο...

-''...και μην αγχώνεσαι.είμαι εδώ...εκεί..δίπλα σου,,φόρα ζώνη!''-
εκείνη ζώνη δε φόρεσε ποτέ. θες τα χρόνια της, θες τα μυαλά που κουβαλάει από μικρό, ίσως κι από τύχη επί της ουσίας ζωνη δε φόρεσε. και τώρα ζητά από κάποιον άλλο να φορέσει και να την εμπιστευτεί. αστείο. αν όχι τίποτα χειρότερο. κι εκείνος γιατί να το κάνει; ούτε εκείνη θα το έκανε στη θέση του. δεν το κάνει ήδη. όσο πιο πολύτιμο το δώρο, τόσο πιο καχύποπτοι οι άνθρωποι. γι' αυτό σου λέω, φο μπιζού να φοράς που είναι και της μόδας. και μαθημένη να 'σαι στα φο...

Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2008

Μιλώ -VI- (δε μιλώ.λογοκρίνομαι)


-να αντέχεις όσο αντέχεις. όχι παραπάνω.
-πόσο παραπάνω δηλαδή;
-δεν ξέρω. προχθές άκουσα για ένα ραδιο-φόνο και ανησύχησα.
-τί εννοείς;
-να μην ανεβαίνεις σε μηχανές. είναι επικίνδυνα.
-το ξέρω. αλλά βιάζομαι. βιάζομαι σου λέω.
-καλά. και το νου σου στα υστερόγραφα. δεν ξέρω γιατί αλλά αυτά δεν λογοκρίνονται. να τα προσέχεις. αυτά και τις μηχανές.

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2008

κι έχω μια λύπη σαν θυμό...


''τράνταζε σαν από σεισμό συθέμελα ο Χορτιάτης...'' και μαζί του τρανταζόμουν κι εγώ. έλεγα πως δεν είναι δυνατόν να νιώθει άνθρωπος έτσι. κι όμως! τι ειρωνεία. πράγματι. μπορεί να νιώσει άνθρωπος σαν βουνό. έτσι ένιωσα κι εγώ. σαν βουνό. για πρώτη φορά δεν κουβάλησα το βουνό,έγινα βουνό η ίδια. μα με τον καιρό ήρθε πάνω μου ένα μαύρο σύννεφο. κάθησε πάνω μου και με κατάπινε. μέρα με τη μέρα. εκείνο το σύννεφο που κάποτε ήταν αεράκι...

άπλωσα πάλι τα ρούχα προχθές. η μπλούζα σου έλειπε. ευτυχώς την ξέχασα και με ξέχασε στην Οινόη. και τώρα έχω μια λύπη σαν θυμό. έβρεξες. βράχηκα. και δε λέω να στεγνώσω.