Τετάρτη 26 Μαρτίου 2008

Δυστυχώς

Στέρφα αγκαλιά ανήδονη,

ασπιδοφορεμένη

πως τάχα και θυμήθηκες εκείνο το ταγκό;

Φταίν’ καλοκαίρια που φύγαν

κι εσύ ήσουν χαμένη

ή μήπως ανεμόσκαλες

που αγγίξαν ουρανό;

Προσεύχομαι για σένα δυο

και τρεις σε καταριέμαι

την έμπνευση που μου 'ταξες κατάσαρκα φορώ

τα στράλια σου με πλάνεψαν

κι εσύ όλο θυμώνεις

ανοίξιασε το έξω σου,

το μέσα σου πενθώ.

Πέμπτη 13 Μαρτίου 2008

Ήταν 12 του Μάρτη...



Μάρτης στη Θεσσαλονίκη,
καλοκαίρι στο Ντεπώ
Τα τραγούδια σου θυμάμαι,
τα τραγούδια που αγαπώ...

Και στην άκρη ξεχασμένη,
μια ζωή σε περιμένει...

Τον Απρίλη αρρωσταίνεις
και το Μάη δε μιλάς.
Μου ’γραψες δυο λέξεις μόνο,
πως ακόμα μ’ αγαπάς...


πάνε 3 χρόνια...

Κυριακή 9 Μαρτίου 2008

Μιλώ -V- (μόνη μου)

-δουλεύεις;
-όχι πολύ
-τι πρέπει να καταλάβω τώρα εγώ με το ''όχι πολύ'';
-ότι είμαι διαθέσιμος τόσο όσο πρέπει.
-α μάλιστα! να σου πω κάτι…βαρέθηκα τα πρέπει…
-γκρίνια…
-ναι. γεγονός.
-θα μπορούσαμε να τα πούμε το απόγευμα κατά τις 6 που θα έχω χρόνο;
-λυπάμαι αλλά τότε δεν θα έχω χρόνο εγώ.
-οκ.
-τέλοσπαντων. ας είναι. καλό σου απομεσήμερο το λοιπόν.
-επίσης!
-το βαρέθηκα αυτό το ’’επίσης’’. Κι ακόμα περισσότερο τη δήθεν άνετη απάντηση που θα πρέπει να σου δώσω μετά εγώ. εκείνο το υποκριτικό ‘’να ΄σαι καλά!’’.
-μωρό…έχεις όρεξη;
-………
-πλάκα κάνω! έλεος! γκρινιάρα!
-ναι! είμαι. ποτέ δεν προσπάθησα να προσποιηθώ πως είμαι κάτι άλλο. αν εσύ δεν το αντέχεις είναι άλλο θέμα.
-καλά. δεν μπορώ να μιλήσω τώρα. σεβάσου το.
-καλώς. καλό σου απόγευμα.
-επίσης! ξέρω ξέρω, να ‘μαι καλά…
-δεν μπορείς να μιλήσεις τώρα. σεβάσου το.
-μα…
-τουτ τουτ.....

Σάββατο 8 Μαρτίου 2008

Παίζω, παίζεις, παίζει...

...μου χάρισε μια ζωή για να βγάλω τον επόμενο γύρο ο παράλληλος φίλος κι έτσι κι εγώ άπλωσα το χέρι και παρακάμπτοντας παθολογίες, παιδιατρικές και λοιπές καλές τέχνες έπιασα το βιβλίο ''Λύκοι σας παρακαλώ μην κλαίτε'' του Φάρλεϋ Μόατ.

σελίδα 123... φράση 6 κι έπειτα...
..Αν αυτό έτρεχε γρήγορα κι έμοιαζε εύρωστο, το παρατούσαν αμέσως και ξαναγυρνούσαν στους συντρόφους τους. Οι δοκιμές αυτές δεν ήταν τυχαίες και πολύ σύντομα παρατήρησα το πως ξεχωρίζανε το θήραμά τους. Πολύ σπάνια δοκίμαζαν να κυνηγήσουν ένα από τ'αρσενικά, που την εποχή εκείνη βρίσκονταν στην ακμή τους, αφού επί μήνες δεν είχαν κάνει άλλο παρά να τρώνε και να κοιμούνται...

Σάββατο 1 Μαρτίου 2008

''Εαρινοί περίπατοι'' (θα φορέσει μάρτη φέτος;)


Κόκκινη κλωστή δεμένη…
στον καρπό της τυλιγμένη…
Σαν παραμύθι
καθώς στην παραλία η άνοιξη βολτάροντας πεζή…
κοιτάζει εσένα ποιητή, με βλέμμα από ασήμι…
κι ας λες πως μήτε κορίτσι αντάμωσες μήτε ανέμου τραγούδι…

Μα σαν κοιτάξεις μες στα χέρια σου θα δεις πως απ’ το βραχιόλι της σου ‘χει χαρίσει τις ’’κλωστές’’…
Μοιάζουν με τις γραμμές της ζωής σου….
Μα η αλήθεια είναι πως σου δείχνουν

τον Περίπατό της…