Κυριακή 29 Ιουλίου 2007

Για ένα κορίτσι που τα μάτια του γελούσαν...

Συντρίμμια και χαλάσματα του κόσμου τα θεμέλια

κι η μοναξιά ξαναχτυπά την πλάτη μου με γέλια.


Σαν με κοιτά, με τιμωρεί και μου θυμίζει

σαρκαστικά πως μόνο αυτή γραμμές ζωής ορίζει.

Ένα κορίτσι που τα μάτια του γελούσαν

μες τον καθρέφτη το κοιτώ, χωρίς μυαλό για να σκεφτώ.

Το μάγουλό του αγγίζω τρυφερά μα κείνο λιώνει

καθρεφτισμένο βλέμμα που ’χεις γίνει σκόνη.


Οι ρίζες μου ξερές, τρυπούν τη γη έξω να βγουν να με χτυπήσουν

για το νερό που στέρεψε να με κατηγορήσουν.


Και μένω εκεί στο πουθενά, θολή σκιά, γυμνή ηχώ

φαντάσματα,στοιχειώσαν οι φωνές. Δεν ζω.



Σάββατο 28 Ιουλίου 2007

Ε, και τί έγινε που κάηκε κι ο Γράμμος;..





ε,και τί έγινε που κάηκε κι ο Γράμμος; Ούτε κάθε μέρα τον βλέπουμε, ούτε δίπλα μένουμε... ε,και στην τελική...


...το Δάσος δεν χρειάζεται προστάτες!
Αν δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνο του σε έναν ανταγωνιστικό κόσμο,
είναι άξιο της μοίρας του.


βρε δε βαριέσαι...



Δε βαριέμαι ρε φίλε, δε βαριέμαι!

Πέμπτη 19 Ιουλίου 2007

Τα χέρια

Τα χέρια σου μην τα ξεχνάς
δεν τα ‘χεις μόνο για να τρως , για να πληρώνεις και να γδύνεις...
Τα χέρια σου μην τα ξεχνάς
μην τα κρεμάς ,ξερά κλαδιά στα πλάγια του κορμού σου…

Τα χέρια σου μην τα ξεχνάς
έχουν καρδιά κι αυτά και θέλουν να τη δώσουν.
Άστα να τη δώσουν.
Τα χέρια σου μην τα ξεχνάς μέσα στις τσέπες.
Τα χέρια σου κοντάρια του Εγώ σου μα κι ασπίδες
μια κλειδωμένη αγκαλιά και ένα χάδι…
Είναι οι φωτιές που σου φωτίζουν τις στιγμές σου και τις λύπες.
Τα χέρια σου είναι κουπιά καλοφτιαγμένα , για το μακρύ ταξίδι του Οδυσσέα
Είναι το άγγιγμα στη γη για να ανθίσει…
να δώσει λούλουδα και φρούτα… και χυμούς και νέκταρ... μα πρώτα στάρι…
Είναι που πιάνεις το μολύβι κι αρχινάς με το α.. και ξανά το α… και φτάνεις στο ω…
κι αναφωνείς χαρά μεγάλη… και γράφεις κι υπογράφεις…
Είναι τα χέρια που ιδρώνουν στην αγωνία… στον πόνο κλείνουν… στη χαρά χειροκροτούν…
είναι τα χέρια που κρατούν την πρώτη ανάσα του έρωτα
και της γέννας το κλάμα στα χέρια φτάνει… τα χέρια το κρατούν… στα χέρια σβήνει…
Είναι τα χέρια που σφιχτά σε οδηγούν στην προσευχή
Εκείνα που λυράρουν στο γάμο, στη γιορτή…

Τα χέρια σου μην τα ξεχνάς μέσα στις τσέπες.

Άπλωσέ τα σε σταυρό και χόρεψε στα σύννεφα.

Σταυρώσου σ’ένα ντέρτικο σκοπό και μερακλή κι ύστερα μέτρα

Ως αν τ’απλώσεις, τ’αγγίζεις το στερέωμα;..

Τετάρτη 11 Ιουλίου 2007

Μιλώ -III- (με βουτιές)


-Θα 'ρθεις να βουτήξουμε;
-Μαζί;...
-Ναι, μαζί.
-Και τί θα κερδίσω;
-...σαν τί θέλεις;
-Δεν ξέρω.
-Μιαν ανάσα...
-Μπα...
-Έλα...υποσχέθηκες πως κρουαζιέρα θα με πας, γιατί με νοιάζεσαι και μ'αγαπάς...
-...
-Έλα...
-...
-Λοιπόν, όποιος με μια ανάσα φτάσει μακρύτερα θα κερδίσει ένα φιλί από τον άλλο...
-Και γλυκό καρπούζι απ' το βάζο;
-Και γλυκό καρπούζι!
-Έγινε!