Παρασκευή 29 Ιουνίου 2007

Κινούμενη Άμμος

Όπου κι αν κοιτάξω η νύχτα με πνίγει
όσο κι αν φωνάξω, κανείς δε μου ανοίγει….
Άκουσα τους ήχους , σαλπάρουν γαλέρες
ξέρω…πλησιάζουν πιο δύσκολες μέρες…

Όλα γύρω τρέχουν μα δεν τα προφταίνω
χρόνος δε μου μένει και δεν περιμένω.
Ζω με μια ανάσα στης τρέλας τη σκέψη
ως την άλλη όχθη ποιος τάχα θ’ αντέξει;…

Μα είναι το ρεφραίν που μου λείπει κι ο στίχος
κι η μικρή ζωή μου κατέληξε μύθος.
Ίχνη ευτυχίας,κινούμενη άμμος
χίλιες και μια νύχτες, αράβικος γάμος….

Φόρα το καπέλο του μάγου και νιώσε
όλους τους τριγμούς της αγάπης και δώσε,
και στου παρτενέρ την ατάκα αφήσου
γράψε το φινάλε της πρώτης ζωής σου…

Όσο το αδράχτι με κόπο γεμίζεις
κι όλα πως σε βάση γερή τα στηρίζεις,
τόσο θα σου σπάνε κατάρτια οι ανέμοι
γιατί ο χρόνος τρέχει και δεν περιμένει...


Τετάρτη 20 Ιουνίου 2007

Του Ποταμού


Χίλιες ανάσες κουμαντάρουν το πετάλι μου
τραβέρσα, νύχτωσε, τυφλοί σε κατηφόρα
οι φίλοι γι’άλλη μια φορά σταθήκαν δώρα
όταν το αίμα ξαναφλέρταρε τη ζάλη μου...

Φυσάει αέρας κι εγώ μέσα του βουτάω
τώρα που γήτεψα του ποταμού το μένος,
στέκομαι μέσα του και νιώθω σαν χαμένος
πόσες υπάρχουν όχθες να παραπατάω;...

Είν’το νερό αλλιώτικα θανατερό,σαν απαγορευμένο
που την ψυχή και το κορμί μου διαλύει
σαν μία θλίψη που όλο μέσα μου θα δύει
και τις ελπίδες απ’το ρέμα ανασταίνω...

Αν θα σε βρουν του πρωινού οι ηλιαχτίδες πλάι
σε ποταμού περπατησιά ,φωτιά σβησμένη
είναι η σκέψη της που θα σε περιμένει
κρυφά τις νύχτες σαν τ’ αστέρια σου μετράει...


Κυριακή 17 Ιουνίου 2007

Πορφυρές Σεισμογραφίες -II- ( Home Edition )

Η αγάπη σου δεν αρκεί για να με ζήσει.
Είναι όμως αρκετή για να με πεθάνει.

Με ένα όπλο γεμάτο αγάπη, στραμμένο πάνω μου, με σημαδεύεις κάθε που γυρνάς απ’ το γραφείο.

Μιλώ για μεταθέσεις συναισθημάτων που γεννοβολούν ενοχές...

Μιλάς για ενοχές που γεννοβολούν παιδιά...

''Θα έδινα και τη ζωή μου για σένα'', βροντοφωνάζεις.
Σιωπή.
Με ένα βλέμμα οπλισμένο από κείνη την αγάπη, ξέρεις...τη δική σου, με κοιτάς...
Με ένα βλέμμα αφοπλισμένο από κείνη την αγάπη, ξέρεις...τη δική μου, σε κοιτώ...

Σημασία δεν έχει για ποιόν πεθαίνεις.------------------------------Σημασία έχει για ποιόν ζεις.

-Μπαμ-

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2007

Πορφυρές Σεισμογραφίες -II-

Η αγάπη δεν αρκεί για να ζήσω.
Είναι όμως αρκετή για να πεθάνω.
Με ένα όπλο γεμάτο αγάπη, στραμμένο πάνω μου, με σημαδεύεις κάθε που γυρνάς απ’ το γραφείο.

Με ένα βλέμμα οπλισμένο από κείνη την αγάπη, ξέρεις...τη δική σου, με κοιτάς...

Με ένα βλέμμα αφοπλισμένο από κείνη την αγάπη, ξέρεις...τη δική μου, σε κοιτώ...


Σημασία δεν έχει για ποιόν πεθαίνεις. Σημασία έχει για ποιόν ζεις.

-Μπαμ...-



Τρίτη 5 Ιουνίου 2007

Αναγνωστήριο ( Κωνσταντίνου το ανάγνωσμα )

Με κάτι σαν χαμόγελο αλλάζεις σελίδα
βυθίζεσαι στο κείμενο και τάχα μ’ αγνοείς
δήθεν στη Γνώση λέοντος διεκδικείς μερίδα
τα γυναικεία νεύρα μου πάλι καταπονείς!

Φωτοτυπώ συνήθειες, πως πίνεις τον καφέ σου
και στο μπλουζάκι το κουμπί που αφήνεις ανοιχτό…
Μέσα στο χαρτομάνι σου τι ψάχνεις; έλα, πες μου!
Ο έρωτας σου ξέφυγε και τρέχει προς τα δω!

Διάλειμμα στο διάλειμμα πάει κι αυτή η μέρα
στο δώδεκα κεφάλαιο και πάλι σταματώ
αξονικές, μαγνητικές ξεμείναν στον αέρα
αν δεν μιλήσεις αύριο, θα σου μιλήσω εγώ!

Μαμά...δεν μπορώ να κοιμηθώ μαμά...

Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά
έλα πάρε και τούτο
μικρό μικρό σου το 'δωσα
μεγάλο φέρε μου το...

Να' ναι ψηλό σαν το βουνό
ίσιο σαν κυπαρίσσι
κι οι κλώνοι του ν' απλώνονται
σ' ανατολή και δύση...

Αχ, αχ νάνι...

Το γελεκάκι που φορείς εγώ στο ’χω ραμμένο
με πίκρες και με βάσανα στο ’χω φοδραρισμένο...

Άιντε, το μαλώνω, το μαλώνω
άιντε κι ύστερα το μετανιώνω
άιντε, το μαλώνω και το βρίζω
άιντε την καρδούλα του ραΐζω...

Φόρα το μωρό μου, φόρα το χρυσό μου
γιατί δε θα το ξαναφορέσεις άλλο πια...
Φόρα το για να ’σαι, για να με θυμάσαι
για μετάξι έχω τα σγουρά σου τα μαλλιά...

Με πήρε ο ύπνος κι έγειρα στου καραβιού την πλώρη
και ήρθε και με ξύπνησε του καπετάνιου η κόρη...

Άιντε, το μαλώνω, το μαλώνω
άιντε κι ύστερα το μετανιώνω
άιντε, το μαλώνω και το βρίζω
άιντε την καρδούλα του ραΐζω...

Φόρα το μωρό μου, φόρα το χρυσό μου
γιατί δε θα το ξαναφορέσεις άλλο πια...
Φόρα το για να ’σαι, για να με θυμάσαι
για μετάξι έχω τα σγουρά σου τα μαλλιά...


Μαμά..
Σου μιλάω, μ'ακούς;
Μαμάαα...
Κοιμήθηκες μαμά;....

(Το γελεκάκι:Ολλανδέζος Σπύρος-Θεοδωρίδης Χάρης)

Σάββατο 2 Ιουνίου 2007

''. . . C'est passé . . .''



Φόρεμα φορά πλατινέ, που δεν το ξανάδε ποτέ

και στα δυο της πόδια κρυστάλλινες γόβες…
Άστρα στα μαλλιά της σκορπά, το ‘χε δει πολύ σοβαρά
σαν ήταν μικρή όλο το ‘κανε πρόβες…

Κείνος είναι πιο αμπιγέ, με κουστούμι θα ’ρθει ριγέ
δίχως το καπέλο του βήμα δεν κάνει…
Δείχνει να ‘ναι τόσο κομψός, είναι και ψηλός και λιγνός
κι απ’ την ευτυχία χτυπά στο ταβάνι….

Σαν είχε περάσει ο καιρός, είπαν ας αρχίσει ο χορός
κι έτσι τις ζωές τους για πάντα ενώσαν…
Μα ήταν το φουρό ντεμοντέ και ο έρωτάς τους passé
κι όπως κοιταχτήκαν γυμνοί, μαρμαρώσαν…

Παρασκευή 1 Ιουνίου 2007

ε ξ α ί ρ ε σ η


*με την ελπίδα πως για τη νέα γενιά των γιατρών το malpractice θα είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.
*με την πίστη πως από μέρους μου θα κάνω ό,τι μπορώ για να είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.
*με την ευχή πως σε τούτη τη χώρα θα έρθει η στιγμή που οι σωστές και επαρκείς υποδομές για ένα υγιές Εθνικό Σύστημα Υγείας θα είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση.


για την Αμαλία...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΑΛΊΑ...

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.»

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.

Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»

(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:

«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας.»

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

* ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

* ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

* ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

* ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

* ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ


ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.


* ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ


ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.


Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων

(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ