Όπου κι αν κοιτάξω η νύχτα με πνίγει
όσο κι αν φωνάξω, κανείς δε μου ανοίγει….
Άκουσα τους ήχους , σαλπάρουν γαλέρες
ξέρω…πλησιάζουν πιο δύσκολες μέρες…
Όλα γύρω τρέχουν μα δεν τα προφταίνω
χρόνος δε μου μένει και δεν περιμένω.
Ζω με μια ανάσα στης τρέλας τη σκέψη
ως την άλλη όχθη ποιος τάχα θ’ αντέξει;…
Μα είναι το ρεφραίν που μου λείπει κι ο στίχος
κι η μικρή ζωή μου κατέληξε μύθος.
Ίχνη ευτυχίας,κινούμενη άμμος
χίλιες και μια νύχτες, αράβικος γάμος….
Φόρα το καπέλο του μάγου και νιώσε
όλους τους τριγμούς της αγάπης και δώσε,
και στου παρτενέρ την ατάκα αφήσου
γράψε το φινάλε της πρώτης ζωής σου…
Όσο το αδράχτι με κόπο γεμίζεις
κι όλα πως σε βάση γερή τα στηρίζεις,
τόσο θα σου σπάνε κατάρτια οι ανέμοι
γιατί ο χρόνος τρέχει και δεν περιμένει...
όσο κι αν φωνάξω, κανείς δε μου ανοίγει….
Άκουσα τους ήχους , σαλπάρουν γαλέρες
ξέρω…πλησιάζουν πιο δύσκολες μέρες…
Όλα γύρω τρέχουν μα δεν τα προφταίνω
χρόνος δε μου μένει και δεν περιμένω.
Ζω με μια ανάσα στης τρέλας τη σκέψη
ως την άλλη όχθη ποιος τάχα θ’ αντέξει;…
Μα είναι το ρεφραίν που μου λείπει κι ο στίχος
κι η μικρή ζωή μου κατέληξε μύθος.
Ίχνη ευτυχίας,κινούμενη άμμος
χίλιες και μια νύχτες, αράβικος γάμος….
Φόρα το καπέλο του μάγου και νιώσε
όλους τους τριγμούς της αγάπης και δώσε,
και στου παρτενέρ την ατάκα αφήσου
γράψε το φινάλε της πρώτης ζωής σου…
Όσο το αδράχτι με κόπο γεμίζεις
κι όλα πως σε βάση γερή τα στηρίζεις,
τόσο θα σου σπάνε κατάρτια οι ανέμοι
γιατί ο χρόνος τρέχει και δεν περιμένει...