Ιστολόγος από πείσμα
για μια λανθασμένη ιδέα...
κάποτε έγραψα τρεις λέξεις
να μου κάνουνε παρέα.
Τους μιλούσα μου απαντούσαν ,
κι ετσι φτιάξαμε ιστορίες
και μετρήσαμε αποστάσεις,
μες τις πολυκατοικίες.
Σου χα πει πως είμαι blogger,
''τι είναι αυτό, μου λες, δεν ξέρω;''
-Είναι ο μοντέρνος τρόπος
που την τέχνη μου υποφέρω!
Είμαι καράβι από χαρτί στα χεριά μ'έχει ένα παιδί στου κόσμου την πλημμύρα... κι αναρρωτιέμαι τι θα πει αυτό το αχ και το γιατί, τι να μου γράφει η μοίρα... (Δ.Ζ.)
Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009
Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009
ευτυχία
Το πρώτο χρόνο ήμουνα άγιο παιδί στρωμένο,
το δεύτερο με γέλασε μια πλάνα αγκαλιά,
το τρίτο ξημερώθηκα σε άγνωστα κρεβάτια,
το τέταρτο τους φίλους μου αποχαιρέτησα...
Στην κολυμπήθρα ρίξανε νερό αλκοολούχο
και το όνομα που μου ‘δωσαν ήταν χαμένο ρούχο...*
και το όνομα αυτής,Ευτυχία...**
* τα λόγια αυτά ανήκουν στη φωνή του Σωκράτη
**κι αυτά στη φωνή του παπά.
πάλι για μένα δεν έμεινε τίποτα.
και το όνομα αυτής,Ευτυχία...**
* τα λόγια αυτά ανήκουν στη φωνή του Σωκράτη
**κι αυτά στη φωνή του παπά.
πάλι για μένα δεν έμεινε τίποτα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
-
-Ξέρεις πόσο καιρό έχω να πετάξω καινούργιο φυλλαράκι; Πολύ... Καλό χώμα έχω, στον ήλιο βγαίνω, με σκάβω μονίμως γύρω-γύρω και μέσα-μέσα... ...
-
Μπερντέδες και ντέφια σε κλίμα ρετρό τρελάθηκε ο έρως, του λείπει το ρο την Άνοιξη ψάχνει κρυφά να της πει τη νύχτα να μην κοιμηθεί… ...