Καμία δεν κατάφερες να πεις
αλήθεια που τη λήθη να ταράξει
λησμόνησα κι εγώ τη συμβουλή
που ζήταγε όσα λες να δω στην πράξη.
Στην άκρη των χειλιών σου ένα φιλί
στ' αλήθεια απ' τα χείλη μου έχει φύγει
κι εσύ να κουβαλάς ένα παιδί
που μ' όνειρα τα όνειρά του πνίγει.
Συντόνισες του χρόνου το ρυθμό
γυμνό το βασιλιά χτυπάς με βέλος
το ψέμα ήταν ψέμα εξ αρχής
μα ας μείνει η αλήθεια μας στο τέλος...
Είμαι καράβι από χαρτί στα χεριά μ'έχει ένα παιδί στου κόσμου την πλημμύρα... κι αναρρωτιέμαι τι θα πει αυτό το αχ και το γιατί, τι να μου γράφει η μοίρα... (Δ.Ζ.)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
-
-Ξέρεις πόσο καιρό έχω να πετάξω καινούργιο φυλλαράκι; Πολύ... Καλό χώμα έχω, στον ήλιο βγαίνω, με σκάβω μονίμως γύρω-γύρω και μέσα-μέσα... ...
-
Μπερντέδες και ντέφια σε κλίμα ρετρό τρελάθηκε ο έρως, του λείπει το ρο την Άνοιξη ψάχνει κρυφά να της πει τη νύχτα να μην κοιμηθεί… ...
2 σχόλια:
πολύ καλό
καλημέρα!
σας ευχαριστώ!
Δημοσίευση σχολίου