Ανυπόγραφες υποσχέσεις
ξετυλίχτηκαν,
και μ΄άφησαν να δω
πόσο κενός μπορεί να είναι ένας λόγος
όταν στο κορμί πιστώνονται απωθημένα.
Κι ύστερα
ένας ανεμόμυλος πήρε τα μαλλιά μου
και τα όνειρά μου,
στην άπνοια του απομεσήμερου
και τα ακούμπησε στα χέρια σου, που μόλις είχαν χαϊδέψει εκείνη.
Εκείνη τώρα ξαπλώνει πλάι σου
αγκαλιάζοντας την υπογραφή μου.
Η Μοίρα σου πλαγιάζει στο κρεβάτι σου στη μεριά μου
κι εσύ πλάι της στον ύπνο του άδικου.
Δικαίως.
Είμαι καράβι από χαρτί στα χεριά μ'έχει ένα παιδί στου κόσμου την πλημμύρα... κι αναρρωτιέμαι τι θα πει αυτό το αχ και το γιατί, τι να μου γράφει η μοίρα... (Δ.Ζ.)
Δευτέρα 8 Ιουνίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
-
-Ξέρεις πόσο καιρό έχω να πετάξω καινούργιο φυλλαράκι; Πολύ... Καλό χώμα έχω, στον ήλιο βγαίνω, με σκάβω μονίμως γύρω-γύρω και μέσα-μέσα... ...
-
Μπερντέδες και ντέφια σε κλίμα ρετρό τρελάθηκε ο έρως, του λείπει το ρο την Άνοιξη ψάχνει κρυφά να της πει τη νύχτα να μην κοιμηθεί… ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου