Κανείς δεν ξέρει τι να πει, ούτε ο χρόνος,
φτιάχνει καφέ για δυο μα πίνει μόνος...
φτιάχνει καφέ για δυο μα πίνει μόνος...
Είμαι καράβι από χαρτί στα χεριά μ'έχει ένα παιδί στου κόσμου την πλημμύρα... κι αναρρωτιέμαι τι θα πει αυτό το αχ και το γιατί, τι να μου γράφει η μοίρα... (Δ.Ζ.)
8 σχόλια:
Πικρό!...
ναι Γιώργο. πικρό. γιατί είναι σκέτο...
Μου αρέσει η μελαγχολία που μου προκαλεί το ποστ, αλλά με κάνει κιόλας να ανησυχώ για σένα.
Χριστινάκι μου δε θέλω καρδιά μου να κλαις...
φιλιά! όλα καλά!
Aς το ξαναθυμηθούμε λοιπόν:
"Ο άνθρωπος φοβάται τον χρόνο κι ο χρόνος τις πυραμίδες"
Έχει πάντα τον τελευταίο λόγο όμως!
"Γι' αυτό κι εγώ θα κοιμηθώ
με το παράθυρο ανοιχτό
να μετρηθώ με τη ζωή που μου 'χει μείνει
γι αυτό κι εγώ θα κοιμηθώ
κι όταν ξυπνήσω πριν ντυθώ
θα νικηθώ με έναν καφέ και μια ασπιρίνη..."
Γλυκός, πικρός ή γλυκόπικρος, πάντα βοηθάει.
*Caesar ποιός λόγος έχει λόγο αν δεν απευθύνεται σε κάποιον παρά μόνο στο κενό; και ποιός λόγος είναι ο τελευταίος; πάντα υπάρχει ένας ακόμα. απλά καμιά φορά τυχαίνει να μην έχει ειπωθεί.
*amFenster θα κοιμηθώ στο πάτωμα, θα κλείσω και τα μάτια... κι ένα άλλο που λέει ''Τι νόημα έχουν όλα αυτά;Τι τρέχω να προλάβω;Πέρασε η μισή ζωή δίχως να καταλάβω.
Μα φτάνω στην εξώπορτα,κοιτάζω τον καθρέφτη κι αντί να ρίξω μια μπουνιά,χαμογελώ στον ψεύτη...''
@monaliza,
Έχοντας κατά νου τον χρόνο, κάτι δλδ που του δίνουμε υπόσταση, σκέφθηκα ότι έχει τον πρώτο & τελευταίο "λόγο" όπως είναι η χρονολογία γέννησης & θανάτου ενός ανθρώπου, ή ενός γεγονότος:)
Δημοσίευση σχολίου