Είμαι καράβι από χαρτί στα χεριά μ'έχει ένα παιδί στου κόσμου την πλημμύρα... κι αναρρωτιέμαι τι θα πει αυτό το αχ και το γιατί, τι να μου γράφει η μοίρα... (Δ.Ζ.)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
-
-Ξέρεις πόσο καιρό έχω να πετάξω καινούργιο φυλλαράκι; Πολύ... Καλό χώμα έχω, στον ήλιο βγαίνω, με σκάβω μονίμως γύρω-γύρω και μέσα-μέσα... ...
-
Μπερντέδες και ντέφια σε κλίμα ρετρό τρελάθηκε ο έρως, του λείπει το ρο την Άνοιξη ψάχνει κρυφά να της πει τη νύχτα να μην κοιμηθεί… ...
4 σχόλια:
αχ βρε ψυχη... τι μου θυμισες να 'ξερες...
ευτυχια...., Ευτυχια!!
Καλησπέρα Κατερίνα!
''..και οι φιγούρες μας παραμυθάδες...
ή μήπως είμαστε,ή μήπως είμαστε, ή μήπως είμαστε τρελοί τραγουδιστάδες!!;;...
-Φα# ο Φιόγκος
-κι ο Ρουχλας ειναι Λα,
-ο Σεβαστιανός διηγείται στη γραμμή του Σι
-και στο Μι τραγουδαει παραμύθια η Μελιαααααααααααααα.......''
Ήταν τα χρόνια της αθωότητας.
Χρόνια όμορφα και ξέγνοιαστα.
Παιδικά χρόνια.
-Καληνύχτα μαμά.
-Καληνύχτα Παρασκευούλα.
Ήμουν μικρός για να το προλάβω!
;)
Σκολιαρούδι,της Άνοιξης ξεπεταρούδι... ;-)
Δημοσίευση σχολίου