Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2017

Σε αυτό το παράλληλο σύμπαν, που ο χρόνος διαστέλλεται κατά το δοκούν και οι αποστάσεις δεν υπάρχουν παρά μόνο στις τάξεις των χιλιοστών για να μην τα καταπιεί όλα μια μαύρη τρύπα, αποφάσισε εκείνη να κάνει ένα ταξίδι. Όπως ήταν με το νυχτικό, σηκώθηκε από το κρεβάτι,δεν φόρεσε παντόφλες ούτε κάποιο επανωφόρι, και βγήκε στο μπαλκόνι. Έμενε στον τρίτο όροφο,σχετικά χαμηλά. Σκαρφάλωσε στο κάγκελο και με μιας πήδηξε..και προσγειώθηκε κρατώντας ισορροπία που θα τη ζήλευε κι ο καλύτερος ακροβάτης, μέσα στην αριστερή Του τσέπη... Ήταν μια τσέπη ανδρικού παντελονιού από αυτά που φορά κανείς μέσα στο σπίτι, ίσως και για να κοιμηθεί. Μοιάζει το ύφασμα βαμβακερό κι η τσέπη είναι σκοτεινή, ζεστή και γεμάτη χνούδια... Έτσι μικροσκοπική όπως είναι, μαζεύει μερικά από δαύτα, τα φτιάχνει λες σαν κρεβάτι και ξαπλώνει επάνω τους.. Εκείνος ξαφνικά ποιος ξέρει τι θυμήθηκε και άρχισε να κουνιέται..όλο και πιο έντονα...όλο και πιο πολύ τραντάζεται εκείνη πάνω στις χνουδομπαλες..Εκείνος μάλλον μιλάει με τον διπλανό του με πάθος και ένταση και προσπαθεί να τον πείσει για κάτι.. Η συζήτηση προχωρά, το κλίμα ανάβει κι εκείνος θυμωμένος σηκώνεται όρθιος....ο άλλος δεν πειθεται. Τον κατηγορεί απροκάλυπτα πια για κατάχρηση εξουσίας, απιστία κατά του δημοσίου συμφέροντος και άλλα τέτοια δικανικά...ξέρει πως αν τον φτάσει στα όρια, Εκείνος θα κάνει το λάθος και μετά ο διπλανός θα τον έχει του χεριού του. Έτσι του λέει κι άλλα...κι έπειτα κι άλλα.... Ως που Εκείνος, στην απέλπιδα προσπάθεια να αποδείξει πως ουδεμία σχέση έχει με όσα ο απέναντι του καταμαρτυρά, βάζει τα χέρια στις τσέπες και με βία γυρνάει το μέσα έξω...να δείξει τις άδειες τσέπες του θέλει. Να δούνε όλοι πως δεν κρύβει τίποτα, πως όποιος τόλμησε να τον κατηγορήσει έκανε λάθος. Όντως, άδειες τσέπες. Χωρίς τίποτα μέσα, χάσκουν σαν αυτιά που κρέμονται μετά από τιμωρία... εκείνη όμως που πήγε;

Δεν υπάρχουν σχόλια: