Η αγάπη σου δεν αρκεί για να με ζήσει.
Είναι όμως αρκετή για να με πεθάνει.
Με ένα όπλο γεμάτο αγάπη, στραμμένο πάνω μου, με σημαδεύεις κάθε που γυρνάς απ’ το γραφείο.
Μιλώ για μεταθέσεις συναισθημάτων που γεννοβολούν ενοχές...
Μιλάς για ενοχές που γεννοβολούν παιδιά...
''Θα έδινα και τη ζωή μου για σένα'', βροντοφωνάζεις.
Σιωπή.
Με ένα βλέμμα οπλισμένο από κείνη την αγάπη, ξέρεις...τη δική σου, με κοιτάς...
Με ένα βλέμμα αφοπλισμένο από κείνη την αγάπη, ξέρεις...τη δική μου, σε κοιτώ...
Σημασία δεν έχει για ποιόν πεθαίνεις.------------------------------Σημασία έχει για ποιόν ζεις.
-Μπαμ-
4 σχόλια:
Εδώ και ώρα διαβάζω το μπλογκ σου.
Υπέροχα τα έμμετρά σου-αληθινή ανακάλυψη της μέρας...
Τόσο μικρή και γράφεις τόσο εμπνευσμένα;...
Σίγουρα δε μας δουλεύεις;...:))
Σίγουρα! Να! Κοίτα με...φιλάω σταυρό!
Καλωσόρισες! :-)
Καμια φορά η αγάπη γίνεται ...θανατηφόρα ;))
Τι γραφεις βρε γιαβρι μου????
με του τελευταιους στιχους σου, με εστειλες τελειως!!!!! Μπαμ
Δημοσίευση σχολίου