Μπλογκαρισμένη

Ιστολόγος από πείσμα
για μια λανθασμένη ιδέα...
κάποτε έγραψα τρεις λέξεις
να μου κάνουνε παρέα.

Τους μιλούσα μου απαντούσαν ,
κι ετσι φτιάξαμε ιστορίες
και μετρήσαμε αποστάσεις,
μες τις πολυκατοικίες.

Σου χα πει πως είμαι blogger,
''τι είναι αυτό, μου λες, δεν ξέρω;''
-Είναι ο μοντέρνος τρόπος
που την τέχνη μου υποφέρω!

ευτυχία

Το πρώτο χρόνο ήμουνα άγιο παιδί στρωμένο,

το δεύτερο με γέλασε μια πλάνα αγκαλιά,

το τρίτο ξημερώθηκα σε άγνωστα κρεβάτια,

το τέταρτο τους φίλους μου αποχαιρέτησα...

Στην κολυμπήθρα ρίξανε νερό αλκοολούχο

και το όνομα που μου ‘δωσαν ήταν χαμένο ρούχο...*

και το όνομα αυτής,Ευτυχία...**

* τα λόγια αυτά ανήκουν στη φωνή του Σωκράτη
**κι αυτά στη φωνή του παπά.

πάλι για μένα δεν έμεινε τίποτα.