Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011

ι.κ.


Αν ήσουν εδώ θα μου έλεγες απλά : κάνε την καύλα σου και μην ακούς κανέναν και τίποτα. αν αυτό σ' αρέσει, αυτό να κάνεις. δική σου είναι η ζωή, δική σου κι η επιστήμη. μην ακούς εμένα, τη μάνα σου, τους φίλους σου και τους ''φίλους''. μη σε νοιάζουν τα λεφτά, μη σε ενδιαφέρουν οι καβάτζες για το ξενκίνημα. δε χάνονται όσοι πραγματικά κάνουν αυτό που αγαπάνε. κι εσύ το αγαπάς. το έβλεπα. το βλέπω ακόμα. σε παρακολουθώ κι ας μη με βλέπεις.

4 σχόλια:

το μουνι και ο μπυρας είπε...

δε χάνονται όσοι πραγματικά κάνουν αυτό που αγαπάνε.

μπορεί και να χάνονται.και;

Ευτυχία είπε...

υπάρχει αντίλογος στο ''και'' , αλλά δεν ξέρω κατά πόσο η ορμή της ηλικίας επιτρέπει να του δωθεί η σημασία που του πρέπει.

παράλληλος είπε...

Όλοι "βλέπουμε"! Μας τρώει ο κώλος μας.

(Που αρχίζεις και χρησιμοποιείς πεζά γράμματα, σημαίνει κάτι?)

Ευτυχία είπε...

σαν τι;