Γυρίζοντας τον κόσμο με το ένστικτο
ξεστρατισμένου ραβδοσκόπου σε λιμάνι,
για την αγάπη του ξανάμεινε χαρμάνι
και στα τυφλά θα κυνηγήσει το ανέφικτο.
Ζωή που χρεοκόπησε στις νύχτες της
κι οι μέρες αδιάφορα περνούσαν
πυξίδες που στο Νότο τη γυρνούσαν
μες τα σεντόνια καθώς έψαχνε τις τύχες της.
Απότιστες ζημιές που λογαριάστηκαν
στη φλόγα της πιο όμορφης απάτης
''άμα δε λιώσουμε μαζί...'',που λέει κι ο Σωκράτης
να σε φιλήσουνε προσμέναν , μα κουράστηκαν.
Είμαι καράβι από χαρτί στα χεριά μ'έχει ένα παιδί στου κόσμου την πλημμύρα... κι αναρρωτιέμαι τι θα πει αυτό το αχ και το γιατί, τι να μου γράφει η μοίρα... (Δ.Ζ.)
Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
-
-Ξέρεις πόσο καιρό έχω να πετάξω καινούργιο φυλλαράκι; Πολύ... Καλό χώμα έχω, στον ήλιο βγαίνω, με σκάβω μονίμως γύρω-γύρω και μέσα-μέσα... ...
-
Μπερντέδες και ντέφια σε κλίμα ρετρό τρελάθηκε ο έρως, του λείπει το ρο την Άνοιξη ψάχνει κρυφά να της πει τη νύχτα να μην κοιμηθεί… ...
4 σχόλια:
Κάποτε σου πα για τις ρίμες σου και το εννοούσα
με τιμάς και με μαγεύεις
ευχαριστώ
Κώστα σε ευχαριστώ πολύ.
φιλιά στη Χριστίνα...
Μόνο στα τυφλά μπορεί κανείς να κυνηγήσει το ανέφικτο, Μόνα;)
ουί Σεζάρ....
Δημοσίευση σχολίου