η Μόνα ζαλίστηκε

''-οι λέξεις μερικές φορές δεν σημαίνουν τίποτα.
-μερικές φορές...''


θα τα ξαναπούμε σύντομα, ελπίζω.


Monaliza

~ ρητά και άρρητα ~

'' όποιος φοβάται, πάει σπίτι του ''

δημώδες

(εκ δήμου Ορχομενού...του ταμία των βασιλικών φρονημάτων της Ρούμελης)


~*~


οποιαδήποτε ομοιότητα με την πραγματικότητα είναι απολύτως τυχαία.
ίσως βέβαια να είναι παράλληλη.
οπωσδήποτε όμως δεν είναι προϊόν φαντασίας αλλά απύθμενης λογικής.

Αυτοβιογραφικά

Μελαγχολείς εκ γενετής
κι όχι κατά περίσταση.
Ένθεν κι ένθεν σ'αγαπώ.
Στη μέση ένα τίποτα να σου θυμίζει
πως κάποτε ήσουν κάτι.




Monaliza

Μετά από το κάλεσμα του φίλου alps και της Ανέφελης Χριστίνας μου παίζω κι εγώ στο παιχνίδι.

Κι όλα αυτά Ιδιογράφως...

το αμάρτημα της χειρός μου

She needs a hero...

...έχει πάει 4 το πρωί.τα μάτια της κλείνουν δίπλα σε ένα τηλέφωνο που δεν χτυπάει.τη μέρα η ζωή της τρέχει.τη νύχτα εκείνη τρέχει πίσω από τη ζωή της να προλάβει όσα δεν έζησε. ξαφνικά τινάζεται από το κρεβάτι. πηγαίνει προς το ψυγείο. το φως του φωτίζει την ύπαρξή της. πίνει λαίμαργα όσο πιο πολύ νερό μπορεί. ο καιρός έχει γίνει πιο ζεστός. βάζει το cd... το μωβ της νυχτικό τη γλυκαίνει...με μια μωβ ευτυχία περίεργη, παράξενη, παράτερη τόσο όσο και αναγκαία... φοράει τα ακουστικά, δυναμώνει τη φωνή, αγκαλιάζει το μαξιλάρι της κι αρχίζει να χορεύει... she needs a hero...

''K''