η βροχή

βρεγμένος ως το κόκκαλο και στεγνός ως την ψυχή, μάζεψε όση δύναμη είχε και στάθηκε στα πόδια του. λασπωμένο το παντελόνι , τα παπούτσια του να στάζουν και το τζάκετ που πήρε για την ψύχρα έχασκε πάνω στους ώμους του σαν δανεικό, ανίκανο να τον προστατέψει από τη βροχή. για ένα περίπατο βγήκε και κατέληξε να σκορπά από δω κι από κει το μυαλό του, τις σκέψεις του μη μπορώντας να βάλει τα πράγματα σε μια σειρά. έτσι είχε μάθει από μικρός. ο πατέρας του έτσι του μαθε. ''να βάζεις τα πράγματα σε σειρά για να βρίσκεις την άκρη και να λύνεις το πρόβλημα...''. έτσι του λεγε. κι εκείνος έτσι εκανε. μα τον πρόλαβε η βροχή. πάντα αυτό συνεβαινε. αυτή η πουτάνα η βροχή...αυτή έφταιγε για τα άλυτα προβλήματά του.