Είμαι καράβι από χαρτί στα χεριά μ'έχει ένα παιδί στου κόσμου την πλημμύρα... κι αναρρωτιέμαι τι θα πει αυτό το αχ και το γιατί, τι να μου γράφει η μοίρα... (Δ.Ζ.)
Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2008
κι έχω μια λύπη σαν θυμό...
''τράνταζε σαν από σεισμό συθέμελα ο Χορτιάτης...'' και μαζί του τρανταζόμουν κι εγώ. έλεγα πως δεν είναι δυνατόν να νιώθει άνθρωπος έτσι. κι όμως! τι ειρωνεία. πράγματι. μπορεί να νιώσει άνθρωπος σαν βουνό. έτσι ένιωσα κι εγώ. σαν βουνό. για πρώτη φορά δεν κουβάλησα το βουνό,έγινα βουνό η ίδια. μα με τον καιρό ήρθε πάνω μου ένα μαύρο σύννεφο. κάθησε πάνω μου και με κατάπινε. μέρα με τη μέρα. εκείνο το σύννεφο που κάποτε ήταν αεράκι...
άπλωσα πάλι τα ρούχα προχθές. η μπλούζα σου έλειπε. ευτυχώς την ξέχασα και με ξέχασε στην Οινόη. και τώρα έχω μια λύπη σαν θυμό. έβρεξες. βράχηκα. και δε λέω να στεγνώσω.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
-
-Ξέρεις πόσο καιρό έχω να πετάξω καινούργιο φυλλαράκι; Πολύ... Καλό χώμα έχω, στον ήλιο βγαίνω, με σκάβω μονίμως γύρω-γύρω και μέσα-μέσα... ...
-
Μπερντέδες και ντέφια σε κλίμα ρετρό τρελάθηκε ο έρως, του λείπει το ρο την Άνοιξη ψάχνει κρυφά να της πει τη νύχτα να μην κοιμηθεί… ...
4 σχόλια:
.....κι ακόντιζε μηνύματα με κόκκινη βαφή".
Τα έχει αυτά ο Οκτώβρης :)
*Caesar πέρασαν ήδη πολλοί Οκτώβρηδες κι όμως τα ρούχα δεν κατάφεραν να στεγνώσουν...σαν κάποιος να τα βρέχει επίτηδες ξανά και ξανά...
Υπέροχα υγρό!
Καλό σου βράδυ!
κάπως έτσι...
καλό βράδυ Γιώργο...
Δημοσίευση σχολίου