Τρίτη 13 Μαΐου 2008

She needs a hero...

...έχει πάει 4 το πρωί.τα μάτια της κλείνουν δίπλα σε ένα τηλέφωνο που δεν χτυπάει.τη μέρα η ζωή της τρέχει.τη νύχτα εκείνη τρέχει πίσω από τη ζωή της να προλάβει όσα δεν έζησε. ξαφνικά τινάζεται από το κρεβάτι. πηγαίνει προς το ψυγείο. το φως του φωτίζει την ύπαρξή της. πίνει λαίμαργα όσο πιο πολύ νερό μπορεί. ο καιρός έχει γίνει πιο ζεστός. βάζει το cd... το μωβ της νυχτικό τη γλυκαίνει...με μια μωβ ευτυχία περίεργη, παράξενη, παράτερη τόσο όσο και αναγκαία... φοράει τα ακουστικά, δυναμώνει τη φωνή, αγκαλιάζει το μαξιλάρι της κι αρχίζει να χορεύει... she needs a hero...

''K''

3 σχόλια:

παράλληλος είπε...

Από χθες τη νύχτα που είδα την ανάρτησή σου, το αίσθημα που μου δημιουργήθηκε μου έμοιαζε γνωστό, κοντινό μου. Σήμερα θυμήθηκα! Και αντί σχολίου εδώ, ανάρτησα μια επιστολή που είχα στείλει σε μια καλή μου φίλη.
Μπορεί και να πέφτω έξω…
Εσύ ξέρεις!...

Χριστίνα Ανέφελη είπε...

Ίσως και να χρειάζομαι κι εγώ έναν ήρωα.

Το πρόβλημα είναι ότι δεν πιστεύω (πια) σε αυτούς...

Υπάρχει θεραπεία γιατρέ μου; Πείτε μου...

Ονειροφερμένος είπε...

Το σκοτάδι φέρνει όνειρα.. αγκάλιασέ τα.. μάγεψε μόνη σου την στιγμή.. ήρωες δεν υπάρχουν.. θαρραλέοι όμως υπάρχουν.. αρκεί να μην μείνουν στ' όνειρο.. ούτε κι εσύ.. κυνήγησέ το..