Σάββατο 12 Απριλίου 2008

παχνίδια για κλάμματα

...και τελικά έρχεται μια μέρα που συνειδητοποιεί κανείς πως δεν είναι μόνος. στην παρέα λοιπόν καταθέτει κι η αφεντιά μου τα τραγούδια που την κάνουν να δακρύζει (να 'ταν ένα και δυο καλά θα ήταν,αλλά δυστυχώς...). έτσι θα παραβιάσω λίγο τους κανόνες του παιχνιδιού και θα προτιμήσω να αναρτήσω τα τραγούδια εκείνα που μου άρεσαν πάρα πολύ σε διάφορες στιγμές της ζωής μου και τότε...ε ναι λοιπόν! τότε έκλαψα!


τα σκοινιά * Ελευθερία Αρβανιτάκη

η ταχεία * Ελένη Βιτάλη

Χαλκίδα * Μανώλης Λιδάκης

τα πλοία των ερώτων * Δημήτρης Μητροπάνος

no second chance * blackmore's night

a bord de l' Aspasia * στίχοι: Νίκος Καββαδίας

και προσκαλώ με τη σειρά μου τον caesar και τον μακρινό μου ανθρακορύχο...

8 σχόλια:

Χριστίνα Ανέφελη είπε...

Χαλκίδα... Καββαδίας... τι ωραία! Χαίρομαι που έπαιξες Monaliza μου.

Φιλάκια και καλό Σαββατοκύριακο!

παράλληλος είπε...

Να βοηθήσω στην ηχητική κάλυψη;
A Bord De L' Aspasia
(Μια και το τραγούδι περιέχει τον τίτλο του μπλογκ).

Σιγά μη κλάψω!... (άσχετο;)

Ευτυχία είπε...

*Ανεφελή μου...στο residents' μια μπύρα ακόμα θα την έπινα ευχαρίστως...και μετά on the road....


*Παράλληλε σιγά μη φοβηθώ με τις απειλές που αφήνεις από δω κι από κει τελειταία για μένα... ;-)

παράλληλος είπε...

Είναι μικρό το residents για να σας χωρέσει!...

Ευτυχία είπε...

η αγάπη μας είναι λίγο πιο μικρή από το residents' γιατί πρέπει να χωράει κάπου....

παράλληλος είπε...

Προχτές εκεί που τα 'πινα με κάποιο κολλητό μου
κοιτώ και βλέπω πίσω μου δυο μάτια δυο ματάκια...

Caesar είπε...

Παρεκλίνοντας κι εγώ λιγάκι από τις οδηγίες ανταποκρίθηκα με το δικό μου στύλ ;)

Ευτυχία είπε...

πάντα με το δικό σου στυλ Caesar... καλησπέρα!