Σάββατο 8 Μαρτίου 2008

Παίζω, παίζεις, παίζει...

...μου χάρισε μια ζωή για να βγάλω τον επόμενο γύρο ο παράλληλος φίλος κι έτσι κι εγώ άπλωσα το χέρι και παρακάμπτοντας παθολογίες, παιδιατρικές και λοιπές καλές τέχνες έπιασα το βιβλίο ''Λύκοι σας παρακαλώ μην κλαίτε'' του Φάρλεϋ Μόατ.

σελίδα 123... φράση 6 κι έπειτα...
..Αν αυτό έτρεχε γρήγορα κι έμοιαζε εύρωστο, το παρατούσαν αμέσως και ξαναγυρνούσαν στους συντρόφους τους. Οι δοκιμές αυτές δεν ήταν τυχαίες και πολύ σύντομα παρατήρησα το πως ξεχωρίζανε το θήραμά τους. Πολύ σπάνια δοκίμαζαν να κυνηγήσουν ένα από τ'αρσενικά, που την εποχή εκείνη βρίσκονταν στην ακμή τους, αφού επί μήνες δεν είχαν κάνει άλλο παρά να τρώνε και να κοιμούνται...

3 σχόλια:

παράλληλος είπε...

Οι λύκοι όλ' αυτά?

[Κι εμείς?]

Ευτυχία είπε...

και οι λύκοι...

παράλληλες καλημέρες από την ηλιόλουστη Θεσσαλονίκη ας κατηφορίσουν προς την Λειβαδιά μήπως και βρουν τα 40 παλλικάρια....

παράλληλος είπε...

39 τώρα.
Παραιτήθηκα.