μ’ ένα τζιν κι ένα μαύρο μακό
αλητεύουν δυο δίδυμες σφαίρες
μεθυσμένες, να κάνουν κακό.
Γεννημένα στο χώμα τα πάθη
τα μισά της μισής μου ζωής
τί γυρεύεις στο νου μου ακόμα;…
τώρα αν φύγεις, μπορεί να σωθείς.
| |
|
Είμαι καράβι από χαρτί στα χεριά μ'έχει ένα παιδί στου κόσμου την πλημμύρα... κι αναρρωτιέμαι τι θα πει αυτό το αχ και το γιατί, τι να μου γράφει η μοίρα... (Δ.Ζ.)
| |
|
|
-γεια..μήπως ενοχλώ;
-όχι, δεν ενοχλείς. απλά δε θα μείνω για πολύ.
-…
-μαγαζί βλέπεις σε λίγο…
-δεν πειράζει. ένα γεια ήθελα να σου πω.
-να’ σαι καλά.
-να’ μαι …
-τι λέει ο Βορράς;
-τι να πει; Βορράς… αυτό από μόνο του λέει πολλά. εσείς εκεί; μυρίσατε τις πορτοκαλιές;
-θα σου ‘λεγα Νοτιάς, αλλά είναι προβλέψιμο. τις μυρίσαμε.
-και;
-δεν έχει και… η μυρωδιά πλανιέται κάθε Απριλομάη…
-ομόρφυνε η ζωή σας; φέραν τις ελπίδες και τις προσδοκίες κοντύτερα;
-όπως κάθε χρόνο.
-ευλογημένη η γη που τέτοια δώρα κάνει.
-ελπίδες…προσδοκίες… αυτές έρχονται και άνευ μυρωδιάς πορτοκαλιάς…
απλά όλα είναι μες στο μυαλό.
-εσύ με την υγεία σου είσαι καλά;
-εντάξει πάει. κάνω κάτι σχήματα για μια εστιούλα..αλλά καλά πάει…ο Θαλασσινός τι λέει; να το αγοράσω;
-ναι.. ‘’να ξεγελιέσαι πως υπάρχει αθανασία’’…
-και γιατί δε μιλάς;
-μιλώ.
-παιδιόθεν…
-από βρέφος. με κραυγές.
-καταντά γελοίο να παριστάνουμε τους χαζούς, δεν το βλέπεις;
-δεν παριστάνω τον χαζό.
-αλλά;
-δεν έχει αλλά! δεν πα-ρι-στά-νω τον χα-ζό!
-μάλιστα. καλά.