Φτερά δυο μέτρα έβγαλα
και θέλω να πετάξω
Πού να σταθώ, πού ν' ανεβώ
στο πιο ψηλό κοντάρι
Πως να σταθώ να κρατηθώ
και θέλω να πετάξω
πως θα ξεφύγω έλεγα
στο πιο ψηλό κοντάρι
και πριν να πέσω στο κενό
να δώσω μια να τιναχτώ
να φτάσω το φεγγάρι...
Ρίζες στην άμμο έβγαλα
και θέλω να βλαστήσω
στην τύχη χαμογέλαγα
για να μη βλαστημήσω
να κάνω την πατέντα
κι ακόμα δύναμη να βρω
για να φυτρώσω στο μπετό
να σπάσω τα τσιμέντα...
με αφορμή αυτό το τραγούδι σας αποχαιρετώ προς το παρόν.
σύντομα θα τα ξαναπούμε.
οι φίλοι δε λένε αντίο,μόνο γειά χαρά!
φιλικά, Monaliza
9 σχόλια:
Τώρα που επέστρεψα φεύγεις;...
Υπέροχο όντως τραγούδι Ευτυχία και με απίστευτη ένταση.. έκσταση θα έλεγα.. Εύχομαι για σένα ότι καλύτερο και σύντομα να είσαι πάλι εδώ.. Γεια χαρά λοιπόν.. πάντα με την εκτίμηση μου στην πένα σου και στο πρόσωπο σου.:)
Σπάσε τα τσιμέντα!
Να γυρίσεις με το καλό και όπου κι αν είσαι, να είσαι δυνατή.
Geia xara!!
filika,Argy :)
Αυτό το προς το παρόν εγώ το διάβασα bold. Τονισμένο.
Προς το παρόν
Έτσι;
σύντομα θα τα ξαναπούμε
κι αυτό το κράτησα
το νου σου λοιπόν
Δεν είχα πέσει ποτέ ξανά πάνω στο blog σου. Σήμερα καθόμουν και έγραφα και εγώ ένα κειμενάκι ώστε να αποχαιρετίσω και εγώ κάποια πράγματα από την ζωή μου. Έντυσα και εγώ τις σκέψεις μου με τα τσιμέντα . εξαιρετικό blog θα σε επισκέπτομαι.
θα επιστρέψω. πάντα επιστρέφω. ή σχεδόν πάντα.
μέχρι τότε θα σας στέλνω νεύματα όπως η νέα ανάρτηση. καλό ξημέρωμα...
Τώρα το ακούω mona.
Κι επειδή εδώ που είμαι, είναι δύσκολο να το 'βρω, βρήκα την πατέντα:
Να 'ναι καλά ο Γρηγόρης
τα έσπασα. ή έστω κατάφερα να τα φέρω στα μέτρα μου.
Monaliza
Δημοσίευση σχολίου