Τρίτη 21 Αυγούστου 2007

Αλητοπαρέα

Δυο αλητάκια, ζωντανά χειμωνολούλουδα
τα όνειρά μου κάθε αυγή διαφεντεύουν
το 'να φωνάζουν Προσμονή και τ' άλλο Θύμηση,
σαν τους Δερβίσηδες στα σπλάχνα μου χορεύουν.

Ντε και καλά να μου ταράξουνε τα σχέδια
σκοπός τους πάντα να με βγάλουν απ΄το δρόμο
στήνουν παγίδες σα νομίζω πως τους ξέφυγα,
κάνουν τα λάθη μου να μοιάζουνε με νόμο.

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ευτυχία, συγνώμη αν επαναλαμβάνομαι μα δεν μπορώ να πω κάτι άλλο από το πως μ΄ αρέσει πολύ και μ΄ αγγίζει ότι κι αν γράφεις παρ΄ όλο που γράφουμε με διαφορετικό ύφος μεταξύ μας. Η "αλητοπαρέα" σου υπέροχη όσο και ευρηματική. Να είσαι καλά, την καλημέρα μου.:-))

Ευτυχία είπε...

Δημήτρη καλησπέρα!
Σύννομα λάθη, πάντα συνεπή.

(θέλω να πιστεύω πως δεν γράφουμε με...ύφος. τί λες εσύ ;)

Χαρά Τσακίρη είπε...

Ευτυχια, απο αυτα τα αλητακια κανεις δεν ξεφυγε ποτε.... τα κουβαλαμε παντα μεσα μας....... ξερεις εσυ καλα.....
Πολυ μου αρεσε! Μπορω να πω πως το ευχαριστηθηκα απο ψυχης αυτο το μικρομεγαλο σου ποιημα!

παράλληλος είπε...

"κάνουν τα λάθη μου να μοιάζουνε με νόμο"
Απλά υπέροχο!
Όχι μόνο ο στίχος, ολόκληρο.

kostas_patra είπε...

κάνεις τα μάτια να σκοντάφτουν στα αποκαλυπτήρια της πραγματικότητας, καθώς οι μάσκες πέφτουν

και κείνο το ευρηματική στα σχόλια, πως το νόμισα δραματική;