Δυο αλητάκια, ζωντανά χειμωνολούλουδα
τα όνειρά μου κάθε αυγή διαφεντεύουν
το 'να φωνάζουν Προσμονή και τ' άλλο Θύμηση,
σαν τους Δερβίσηδες στα σπλάχνα μου χορεύουν.
Ντε και καλά να μου ταράξουνε τα σχέδια
σκοπός τους πάντα να με βγάλουν απ΄το δρόμο
στήνουν παγίδες σα νομίζω πως τους ξέφυγα,
κάνουν τα λάθη μου να μοιάζουνε με νόμο.
Είμαι καράβι από χαρτί στα χεριά μ'έχει ένα παιδί στου κόσμου την πλημμύρα... κι αναρρωτιέμαι τι θα πει αυτό το αχ και το γιατί, τι να μου γράφει η μοίρα... (Δ.Ζ.)
Τρίτη 21 Αυγούστου 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
-
-Ξέρεις πόσο καιρό έχω να πετάξω καινούργιο φυλλαράκι; Πολύ... Καλό χώμα έχω, στον ήλιο βγαίνω, με σκάβω μονίμως γύρω-γύρω και μέσα-μέσα... ...
-
Μπερντέδες και ντέφια σε κλίμα ρετρό τρελάθηκε ο έρως, του λείπει το ρο την Άνοιξη ψάχνει κρυφά να της πει τη νύχτα να μην κοιμηθεί… ...
5 σχόλια:
Ευτυχία, συγνώμη αν επαναλαμβάνομαι μα δεν μπορώ να πω κάτι άλλο από το πως μ΄ αρέσει πολύ και μ΄ αγγίζει ότι κι αν γράφεις παρ΄ όλο που γράφουμε με διαφορετικό ύφος μεταξύ μας. Η "αλητοπαρέα" σου υπέροχη όσο και ευρηματική. Να είσαι καλά, την καλημέρα μου.:-))
Δημήτρη καλησπέρα!
Σύννομα λάθη, πάντα συνεπή.
(θέλω να πιστεύω πως δεν γράφουμε με...ύφος. τί λες εσύ ;)
Ευτυχια, απο αυτα τα αλητακια κανεις δεν ξεφυγε ποτε.... τα κουβαλαμε παντα μεσα μας....... ξερεις εσυ καλα.....
Πολυ μου αρεσε! Μπορω να πω πως το ευχαριστηθηκα απο ψυχης αυτο το μικρομεγαλο σου ποιημα!
"κάνουν τα λάθη μου να μοιάζουνε με νόμο"
Απλά υπέροχο!
Όχι μόνο ο στίχος, ολόκληρο.
κάνεις τα μάτια να σκοντάφτουν στα αποκαλυπτήρια της πραγματικότητας, καθώς οι μάσκες πέφτουν
και κείνο το ευρηματική στα σχόλια, πως το νόμισα δραματική;
Δημοσίευση σχολίου