Στο Αλκαζάρ μετρούν τους κόμπους στις ανάσες
βρωμιά πικρή, στυφή φωνή που τη θερίζουν
φωτιά και θάνατος τη γη θυμό ποτίζουν
κι η νύχτα κένταγε νότες υγρές και μπάσες.
Απ’του Βαρδάρη τα τερτίπια να ξεφύγουν
μόνη τους προίκα τ’αδειανό τους προσωπείο
σώματα κρύα ζητιανεύουν ιατρείο
και τον καπνό τους σαν παλιό παλτό τυλίγουν.
Της Εγνατίας το σουλάτσο ν’αποφύγω
στο 406 σ’έκανε δικό της
αλλά δε γούσταρε να’σαι τ’ αφεντικό της
''άι σιχτίρ!'',είπε,''μποέμισσα θα μείνω''.
Καράβια λιμανιού δηλώνουν φύση τροχοφόρα
μεταμοντέρνου σινεμά ο σκηνοθέτης
είναι της άλλης του ζωής φθηνός επαίτης
σα δε λογάριασαν τα σμύρνα του για δώρα.
Αμήν.
7 σχόλια:
Καλό -υπόλοιπο- καλοκαίρι, αν και οι χειμώνες είναι που βάζουν τα όρια. Ωραίο και το νέο "layout"... Επικροτώ.
"...αν αξίζει να το κάνεις , αξίζει και να το παρακάνεις..."
Καληνύχτα.
Απλά υπέροχο... Καλημέρα Ευτυχία..:-))
Καλώς σε βρήκα...έστω και μέσα στην ομίχλη της συμπρωτεύουσας!
Αυτά τα σουλάτσα μας τρώνε σιγά σιγά.
Εμάς και τις σόλες μας.
Πως είπατε; Χειμώνιασε;
Μήπως είδε κανείς το καλοκαίρι;
Σιχτιρισματα και μποεμισσες....... μμμμμ..... νιωθω σαν στο σπιτι μου εδω!
Φιλια σου, αλανι των αισθησεων!
θεσσαλονίκη
Ευτυχία, μη μου πεις ότι δε σου αρέσει πάλι!
η μουσική είναι κλεμμένη, αλλά έβαλα κι εγώ το χεράκι μου... Να χαίρεσαι τη σελίδα σου. Κάνε μας καμιά επίσκεψη! getit ;)
www.mastering.gr
σας στέλνω τους χαιρετισμούς μου από την παγωμένη Θεσσαλονίκη....φυσάει πολύ....φυσάει παγωμένα....
Δημοσίευση σχολίου