Τρίτη 5 Ιουνίου 2007

Μαμά...δεν μπορώ να κοιμηθώ μαμά...

Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά
έλα πάρε και τούτο
μικρό μικρό σου το 'δωσα
μεγάλο φέρε μου το...

Να' ναι ψηλό σαν το βουνό
ίσιο σαν κυπαρίσσι
κι οι κλώνοι του ν' απλώνονται
σ' ανατολή και δύση...

Αχ, αχ νάνι...

Το γελεκάκι που φορείς εγώ στο ’χω ραμμένο
με πίκρες και με βάσανα στο ’χω φοδραρισμένο...

Άιντε, το μαλώνω, το μαλώνω
άιντε κι ύστερα το μετανιώνω
άιντε, το μαλώνω και το βρίζω
άιντε την καρδούλα του ραΐζω...

Φόρα το μωρό μου, φόρα το χρυσό μου
γιατί δε θα το ξαναφορέσεις άλλο πια...
Φόρα το για να ’σαι, για να με θυμάσαι
για μετάξι έχω τα σγουρά σου τα μαλλιά...

Με πήρε ο ύπνος κι έγειρα στου καραβιού την πλώρη
και ήρθε και με ξύπνησε του καπετάνιου η κόρη...

Άιντε, το μαλώνω, το μαλώνω
άιντε κι ύστερα το μετανιώνω
άιντε, το μαλώνω και το βρίζω
άιντε την καρδούλα του ραΐζω...

Φόρα το μωρό μου, φόρα το χρυσό μου
γιατί δε θα το ξαναφορέσεις άλλο πια...
Φόρα το για να ’σαι, για να με θυμάσαι
για μετάξι έχω τα σγουρά σου τα μαλλιά...


Μαμά..
Σου μιλάω, μ'ακούς;
Μαμάαα...
Κοιμήθηκες μαμά;....

(Το γελεκάκι:Ολλανδέζος Σπύρος-Θεοδωρίδης Χάρης)

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Απίστευτη πραγματικά είσαι Ευτυχία. Γέλασα με την καρδιά μου με το νανούρισμα και τον επίλογο σου. Καλή σου μέρα φιλενάδα.

Χαρά Τσακίρη είπε...

Γραφεις και "υπογραφεις" με το χαρακτηριστικο σου στυλ.... εμενα ματια μου με μελαγχολησε πολυ παντως....!! Την αγαπη μου και τον θαυμασμο μου...

Ευτυχία είπε...

*Δημήτρη καλό απόγευμα! Προσπαθούσα να κοιμηθώ η έρμη αλλά εις μάτην! Κι έτσι θυμήθηκα τις παλιές καλές εποχές....

*Χαρά μου μη μελαγχολείς!Μη σου λέω!